MEMORY OF A GREAT SCIENTIFIC FIGURE

ABDUL SATAR WALI

1277-1313  KHURSHIDI- KABUL

زیستنامه

مرحوم عبدالستار ولی در اول دلو 1277 خورشیدی در کوچه درخت شنگ کابل چشم به جهان کشود. تحصیلات ابتدایی را در مکتب حیبیبیه که آن وقت بنام مدرسهٔ مبارکهٔ حبیبیه یاد می شد به پایان رسانید و سپس در آن مکتب و بعد ها در مکتب نسوان مستورات و همچنان دارلمعلمین کابل به حیث معلم ایفای وظیفه کرد. او از استعداد فطری چشمگیری برخوردار بود و آموزش را یگانه سرگرمی و مسؤولیت خویش می دانست.

در کنار وظیفهٔ رسمی اش، مرحوم ولی به تدریس در سفارت های ترکیه، فرانسه و همچنان فرزندان شاه امان الله در ارگ شاهی نیز می پرداخت.

مرحوم عبدالستار ولی به زبانهای انگلیسی، فرانسوی،‌ عربی و‌ترکی آشنایی داشت، و با مطالعات و تجارب خصوصی توانسته بود دانش لازم عصر را در رابطه به طب یونانی نیز کسب کند، لابراتوار شخصی داشت و کتابها و آثار آن وقت را در زبانهای دیگر مطالعه میکرد و تجارب خود را در زمینه عملی میساخت.

 کتب زیادی تألیف کرد و آنچه از او باقی مانده اینهاست:

– کتاب حفظ الصحه مطابق صنف چهارم

– فزیولوژی مطابق پروغرام صنف چهارم رشیدیه

– امان الاطفال مطابق پروغرام مکتب مستورات

– فزیک مطابق پروغرام چهارم رشیدیه

– رسالهٔ علم طبیعیات برای تعلیم درجهٔ رشیدیه مدرسه العلوم جبیبیه و باقی مدارس افغانستان

– اعدادیه اولیه 1294 ش.

– رسالهٔ ابتدایی حفظ الصحه برای مدرسه مبارکه حبیبیه

مرحوم عبدالستار ولی در اثر تجارب لابراتواری که گاهی برخود نیز تطبیق میکرد، صحتش را از دست داد و تلاش پزشکان خارجی که برای تداویش فراخوانده شده بودند، بی نتیجه ماند و در 24 ثور 1313 خورشیدی در سن 36 سالگی چشم از جهان بست.

او برادر بزرگ دکتور عبدالشکور ولی دانشمند ریاضی و سناتور دورهٔ داوود خان بود. از مرحوم ستار ولی دو فرزند  به جا ماند که پسرش عبدالنصیر ولی فعلن در سویدن به سر میبرد و بانو حشمت سلطان در سالهای اخیر در کابل چشم از جهان پوشید.

  Abdul Fatah Wali’s remembrances

Part – 1

Part – 2

Part – 3

Part – 4

یادی از یک شخصیت بزرگ علمی کشور
مرحوم عبدالستار ولی

1277-1313  خورشیدی، کابل

زیستنامه

مرحوم عبدالستار ولی در اول دلو 1277 خورشیدی در کوچه درخت شنگ کابل چشم به جهان کشود. تحصیلات ابتدایی را در مکتب حیبیبیه که آن وقت بنام مدرسهٔ مبارکهٔ حبیبیه یاد می شد به پایان رسانید و سپس در آن مکتب و بعد ها در مکتب نسوان مستورات و همچنان دارلمعلمین کابل به حیث معلم ایفای وظیفه کرد. او از استعداد فطری چشمگیری برخوردار بود و آموزش را یگانه سرگرمی و مسؤولیت خویش می دانست.

در کنار وظیفهٔ رسمی اش، مرحوم ولی به تدریس در سفارت های ترکیه، فرانسه و همچنان فرزندان شاه امان الله در ارگ شاهی نیز می پرداخت.

مرحوم عبدالستار ولی به زبانهای انگلیسی، فرانسوی،‌ عربی و‌ترکی آشنایی داشت، و با مطالعات و تجارب خصوصی توانسته بود دانش لازم عصر را در رابطه به طب یونانی نیز کسب کند، لابراتوار شخصی داشت و کتابها و آثار آن وقت را در زبانهای دیگر مطالعه میکرد و تجارب خود را در زمینه عملی میساخت.

 کتب زیادی تألیف کرد و آنچه از او باقی مانده اینهاست:

– کتاب حفظ الصحه مطابق صنف چهارم

– فزیولوژی مطابق پروغرام صنف چهارم رشیدیه

– امان الاطفال مطابق پروغرام مکتب مستورات

– فزیک مطابق پروغرام چهارم رشیدیه

– رسالهٔ علم طبیعیات برای تعلیم درجهٔ رشیدیه مدرسه العلوم جبیبیه و باقی مدارس افغانستان

– اعدادیه اولیه 1294 ش.

– رسالهٔ ابتدایی حفظ الصحه برای مدرسه مبارکه حبیبیه

مرحوم عبدالستار ولی در اثر تجارب لابراتواری که گاهی برخود نیز تطبیق میکرد، صحتش را از دست داد و تلاش پزشکان خارجی که برای تداویش فراخوانده شده بودند، بی نتیجه ماند و در 24 ثور 1313 خورشیدی در سن 36 سالگی چشم از جهان بست.

او برادر بزرگ دکتور عبدالشکور ولی دانشمند ریاضی و سناتور دورهٔ داوود خان بود. از مرحوم ستار ولی دو فرزند  به جا ماند که پسرش عبدالنصیر ولی فعلن در سویدن به سر میبرد و بانو حشمت سلطان در سالهای اخیر در کابل چشم از جهان پوشید.

صبحت عبدالفتاح ولی خواهرزادهٔ مرحوم ستار ولی در مورد ایشان

Part – 1

Part – 2

Part – 3

Part – 4